Μεταξύ τῶν πρώτων Πατέρων καί Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀμέσως μετά τούς ἁγίους Ἀποστόλους, εἶναι ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ θεοφόρος, Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὡδηγήθηκε δέσμιος ἀπό τήν Ἀντιόχεια στή Ρώμη κι ὁ μαρτυρικός του
θάνατος ἀπό τά θηρία στόν ἱππόδρομο ἔγινε θέαμα στόν μαινόμενο ρωμαϊκό ὄχλο. Ὅ,τι ἀπόμεινε ἀπό τό σῶμα τοῦ ἁγίου Ἐπισκόπου μαζεύθηκε μέ εὐλάβεια ἀπό τούς χριστιανούς καί μεταφέρθηκε πρός ἐνταφιασμό στήν Ἀντιόχεια. Ἀνάμνηση λοιπόν αὐτῆς τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου ἐπιτελεῖ σήμερα ἡ Ἐκκλησία κι ἐμεῖς φέρνομε στή σκέψη μας πώς τίποτα τωόντι δέν ὑπάρχει τιμιώτερο στή γῆ ἀπό τά λείψανα τῶν ἁγίων Μαρτύρων. Ἀπό τά λείψανα αὐτά, λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ἐπίσκοπος Νύσσης, βγαίνει φῶς καί λάμψη, «οἵα ἐκ καθαροῦ γίνεται κατόπτρου, ὅταν πρός τόν ἥλιον τεθῇ ἀντιπρόσωπον...».
*Ἐπισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανοῦ, Μητροπολίτου Σερβίων καὶ Κοζάνης, ΜΙΚΡΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ*, Ἐκδόσεις Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1979.
