Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Λόγος εἰς τὴν Γέννησιν

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου
       Λόγος εἰς τὴν Γέννησιν


   Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ, πᾶσα ἡ γῆ· καὶ, ἵν᾿ ἀμφότερα συνελὼν εἴπω, Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ, καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, διὰ τὸν ἐπουράνιον, εἶτα ἐπίγειον. Χριστὸς ἐν σαρκὶ, τρόμῳ καὶ χαρᾷ ἀγαλλιᾶσθε· τρόμῳ, διὰ τὴν ἁμαρτίαν· χαρᾷ, διὰ τὴν ἐλπίδα. Χριστὸς ἐκ Παρθένου· γυναῖκες παρθενεύετε, ἵνα Χριστοῦ γένησθε μητέρες. Τίς οὐ προσκυνεῖ τὸν ἀπ᾿ ἀρχῆς; τίς οὐ δοξάζει τὸν τελευταῖον;

  Πάλιν τὸ σκότος λύεται, πάλιν τὸ φῶς ὑφίσταται, πάλιν Αἴγυπτος σκότῳ κολάζεται, πάλιν Ἰσραὴλ στύλῳ φωτίζεται. Ὁ λαός, ὁ καθήμενος ἐν σκότει τῆς ἀγνοίας, ἰδέτω φῶς μέγα τῆς ἐπιγνώσεως. Τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν· ἰδοὺ γέγονε τὰ πάντα καινά. Τὸ γράμμα ὑποχωρεῖ, τὸ πνεῦμα πλεονεκτεῖ, αἱ σκιαὶ παρατρέχουσιν, ἡ ἀλήθεια ἐπεισέρχεται. Ὁ Μελχισεδὲκ συνάγεται· ὁ ἀμήτωρ, ἀπάτωρ γίνεται· ἀμήτωρ τὸ πρότερον, ἀπάτωρ τὸ δεύτερον. Νόμοι φύσεως καταλύονται. Πληρωθῆναι δεῖ τὸν ἄνω κόσμον. Χριστὸς κελεύει· μὴ ἀντιτείνωμεν. Πάντα τὰ ἔθνη, κροτήσατε χεῖρας, ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ (τῷ γὰρ σταυρῷ συνεπαίρεται), καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, μεγάλης βουλῆς, τῆς τοῦ Πατρὸς, Ἄγγελος. Ἰωάννης βοάτω· Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου. Κἀγὼ βοήσομαι τῆς ἡμέρας τὴν δύναμιν· Ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται, ὁ Λόγος παχύνεται, ὁ ἀόρατος ὁρᾶται, ὁ ἀναφὴς ψηλαφᾶται, ὁ ἄχρονος ἄρχεται, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Υἱὸς ἀνθρώπου γίνεται, Ἰησοῦς Χριστὸς, χθὲς καὶ σήμερον, ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἰουδαῖοι σκανδαλιζέσθωσαν, Ἕλληνες διαγελάτωσαν, αἱρετικοὶ γλωσσαλγείτωσαν. Τότε πιστεύσουσιν, ὅταν ἴδωσιν εἰς οὐρανὸν ἀνερχόμενον· εἰ δὲ μὴ τότε, ἀλλ᾿ ὅταν ἐξ οὐρανῶν ἐρχόμενον, καὶ ὡς κριτὴν καθεζόμενον.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Περιμένοντας τὰ Χριστούγεννα...

Ἡ παραβολή τοῦ Δείπνου
   π. Χρήστου Ζαχαράκη


Ἡ παραβολὴ τοῦ Μεγάλου Δείπνου καὶ σὲ λίγες μέρες τὰ Χριστούγεννα. Νὰ κι ὁ σκοπὸς τῆς Γέννησης τοῦ Κυρίου· νὰ φέρει τὴν πρόσ-κληση ὁ ἴδιος, «νὰ φέρει μήνυμα χαρᾶς γιὰ τοὺς φτωχούς, νὰ κηρύξει λευτεριὰ στοὺς σκλάβους καὶ στοὺς τυφλοὺς νὰ δώσει φῶς, νὰ σηκώσει τὰ βάρη τῶν κουρασμένων καὶ τῶν ταπεινῶν, καὶ νὰ φωνάξει πὼς ἔφτασε ὁ καιρός, ποὺ ὁ Κύριος ἔρχεται γιὰ νὰ σώση τὸ λαό του».   Μπροστὰ σὲ μιὰ τέτοια ἀγάπη μένουμε ἀναπολόγητοι· Δὲν μιλᾶμε βέβαια γιὰ τὴν  ἁμαρτία καὶ γιὰ τὰ πάθη, ποὺ περισσεύουν, μὰ γιὰ τὸ χρέος τῆς ἀγάπης. Ἐνῶ προετοιμαζόμαστε νὰ γιορτάσουμε τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ξεχνοῦμε πόσοι φτωχοὶ καὶ ταλαιπωρημένοι, πόσοι μὲ ἀβάσταχτα βάρη ἄνθρωποι ὑπάρχουν, πόσοι σκλάβοι καὶ μετανάστες, ποὺ ἀντὶ γιὰ συμπόνοια εἰσπράτουν τὴ λύπηση…   Τὸ βράδυ τῶν Χριστουγέννων γίνεται ἄνθρωπος ὁ ἴδιος ὁ Θεός· εἶναι ἡ Ἀγάπη ποὺ παίρνει σάρκα καὶ ὀστά, ἀλλὰ κι αὐτὸ τὸ ξεχνᾶμε ἤ μᾶλλον φροντίζουμε νὰ τὸ κρύψουμε, πίσω ἀπὸ τὰ φανταχτερὰ στολίδια καὶ τὰ λαμπάκια, πίσω ἀπὸ τὰ στολισμένα, τὰ χωρὶς ρίζες δένδρα.

Ἀλλὰ «ἔτι τόπος ἐστί». Ὁ «ἀχώρητος παντί» χωράει στὸ σῶμα ἑνὸς βρέφους, γιὰ νὰ ἀναστήσει μέσα του τὴν ἀγάπη του γιὰ ὅλο τὸν ἄνθρωπο κι ὅλο τὸν κόσμο. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει ὅρια· κατεβαίνει στοὺς δρόμους καὶ σὲ φραγμούς, ποὺ ἡ ἀναλγησία μας συνεχίζει νὰ ὀρθώνει. Ἀλλὰ «ἔτι τόπος ἐστί». Ἀρκεῖ νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν πρόσ-κληση…  

http://pchristoszacharakis.blogspot.gr/2013/12/blog-post.html

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Περιμένοντας τὴ Γέννηση...

Φτιάξτε γλυκά, 
βάλτε λαμπάκια, 
στολίστε τὰ σπίτια σας...


π. Χρήστου Ζαχαράκη

«Ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς. καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία». Ἡ κρίση εἶναι ἡ λαίλαπα ποὺ λιχνίζει τοὺς σπόρους τῆς πίστης μας, γιὰ νὰ βρεθοῦν τελικά μόνον... φλοιός. Οἱ λιγοστοί της σπόροι ἔχουν πνιγεῖ μέσα στοὺς σπόρους τῆς πλεονεξίας, «ἥτις ἐστί εἰδωλολατρεία», ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἀπὸ τὴ μιὰ τὸ κράτος, ὡς γνήσιος ἐκφραστὴς καὶ ἐκτελεστής τῆς παγκόσμιας οἰκονομικῆς δικτακτορίας, ἔχει ἁπλώσει τὰ πυκνὰ κλαδιά της παντοῦ,   καὶ   συνθλίβει τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ ἄνθρωπος   προσπαθεῖ νὰ πιαστεῖ ἀπὸ τὰ κλαδιά αὐτὰ γιὰ νὰ σωθεῖ. Καὶ πιὸ πέρα ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, μᾶλλον παρατηρητές, ζοῦμε μέσα στὴν αἵρεσή μας... Εἴμαστε αἱρετικοὶ ὄχι στὴ διδασκαλία, ἀλλὰ στὴν ἔκφραση τῆς πίστης μας, στὴν ἐπίβαση τῆς θεωρίας, στὴν πράξη, στὴν καθημερινή μας ζωή. Αἵρεση εἶναι ὅ,τι μᾶς ἀποπροσανατολίζει, ὅ,τι μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ τὴ σωτηρία.

Εἴμαστε αἱρετικοὶ γιατὶ θεωροῦμε ὅτι ὡς χριστιανοὶ πρέπει νὰ ὑπομένουμε τὰ πάντα ἐν ὀνόματι τῆς πνευματικότητας καὶ τῆς πίστης μας, καὶ, τὸ πιὸ οὐσιαστικὸ, γιατὶ ἔχουμε ἀποποιηθεῖ τὴ μαρτυρία τοῦ χριστιανοῦ καὶ τὸ μαρτύριο. Καὶ μαρτυρία χριστιανοῦ σίγουρα δὲν εἶναι τὰ λίγα ἤ τὰ πολλὰ τρόφιμα καὶ ροῦχα ποὺ θὰ προσφέρουμε στοὺς ἐνδεεῖς. Μαρτυρία εἶναι ἡ κάθε   πράξη νὰ μαρτυρεῖ τὴν ἀλήθεια, τὴν ἀγάπη, τὴν ἐλευθερία, νὰ  εἰκονίζει δηλαδὴ τὸ Χριστό. Μαρτυρία εἶναι τὸ νὰ μὴν ἀναγνωρίζουμε καμμία ἐξουσία, πέρα ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ Θεοῦ,   -ποὺ αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγάπη-, ἰδιαίτερα ὅταν εὐτελίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν αἰχμαλωτίζει στὸ θάνατο. Οἱ μάρτυρες, τῶν ὁποίων τὶς πρεσβεῖες ἐπικαλούμαστε καθημερινά, ὑπῆρξαν οἱ μεγαλύτεροι ἀντεξουσιαστὲς.  Ὁδηγήθηκαν στὸ μαρτύριο, ὄχι γιατὶ ἀμφισβητοῦσαν τὴν ἐξουσία τῶν αὐτοκρατόρων, ἀλλὰ γιατὶ ἀκριβῶς, μὲ τὴν πίστη τους στὸ Χριστὸ, τὴν ἀκύρωναν. Αὐτὸ φοβοῦνται οἱ ἐξουσιαστὲς τοῦ κόσμου· τὴν ἀκύρωση! Γι᾽ αὐτὸ π.χ. δὲν δείχνουν τὸ παραμικρὸ ἔλεος στὸ Νίκο Ρωμανό! Ἐπειδὴ μὲ τὴν ἀπόφασή του, τοὺς ἔχει ἤδη ἀκυρώσει...

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΗΣΑΪΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ




Ἡσαΐας 5, 18-23
Ἀλοίμονο σὲ κείνους ποὺ ἀραδιάζουνε τὶς ἁμαρτίες τους σὰν νά ᾽ναι σκοινὶ μακρύ, καὶ τὶς ἀνομίες τους σὰν νά ᾽ναι τὸ λουρὶ ποὺ ζεύγουνε τὸ βόδι στ᾽ ἀλέτρι. Κεῖνοι ποὺ λένε, ἄς μᾶς ἔρθει γλήγορα ὅ,τι θέλει νὰ μᾶς κάνει ὁ Θεός, κι ἄς μᾶς προστάξει τὸ τὶ βούλεται νὰ μᾶς παιδέψει, γιὰ νὰ τὸ δοῦμε. Ἀλοίμονο σὲ κείνους ποὺ λένε τὸ πονηρὸ καλό καὶ τὸ καλὸ πονηρό, κεῖνοι ποὺ ἔχουνε τὸ σκοτάδι γιὰ φῶς καὶ τὸ φῶς γιὰ σκοτάδι, κεῖνοι ποὺ μολογᾶνε τὸ πικρὸ γιὰ γλυκὸ καὶ τὸ γλυκὸ γιὰ πικρό. Ἀλοίμονο σὲ κείνους ποὺ θαρροῦνε μέσα στὸ νοῦ τους πὼς εἶναι σοφοὶ καὶ μπροστὰ στὸν ἑαυτό τους πολύξεροι. Ἀλοίμονο σὲ κείνους πού ᾽ναι ἄρχοντες καὶ δυνατοί, κεῖνοι ποὺ πίνουνε κρασὶ καὶ ποὺ κερνᾶνε τὰ πιοτὰ ποὺ μεθᾶνε. Κεῖνοι ποὺ δίνουνε δίκιο στὸν κακὸ τὸν ἄνθρωπο γιατὶ παίρνουνε τὰ μπαξίσια, καὶ ποὺ ποδοπατᾶνε τὸ δίκιο τοῦ φτωχοῦ.

(Μετάφραση Φώτη Κόντογλου)

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Ἡ Παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου



 Ἡ πίστη γιὰ νὰ εἶναι σωτήρια,   πρέπει νὰ ἐμποτίζει ὅλη μας τὴν ὕπαρξη,    νὰ κατευθύνει κάθε μας δραστηριότητα, ὅλη μας τὴ βιοτή. Ἡ πίστη ποὺ σώζει δὲν εἶναι κάποιες ἀντιλήψεις μας γιὰ τὸν Θεό, ποὺ εἶναι ἄσχετες μὲ τὴν καθημερινή μας ζωή. Ἡ σημερινή παραβολὴ ἀκριβῶς σ᾿ αὐτὸ θέλει νὰ στρέψει τὴν προσοχή μας· στὸ ὅτι ἡ τωρινὴ στιγμὴ, -ὄχι κάποια ἄλλη φορά, στὸ μέλλον-, εἶναι ἡ ὥρα τῆς μεγάλης ἀποφάσεως ἀπέναντι στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ στιγμὴ εἶναι ἡ κατάλληλη προθεσμία γιὰ τὸ ναὶ στὸ προσκλητήριο τοῦ Θεοῦ, γιὰ μετάνοια καὶ καινούργια ζωή. Καὶ ἡ ἀπόφαση παίρνεται ἀφοῦ ἀπογυμνωθεῖ κανεὶς ἀπ᾿ ὅ,τι τὸν κρατᾶ δέσμιο καὶ αἰχμάλωτο, ἀπ᾿ ὅ,τι τὸν ἐμποδίζει νὰ δεῖ καθαρά τὴ ζωή του. Διαφορετικὰ ἡ  ἡμέρα τῆς ἀποκαλύψεως θὰ μᾶς ἐπιφυλάξει ὄχι μόνο δυσάρεστη, ἀλλὰ καὶ ἀμετακίνητη κατάσταση, διότι τὴ θέση μας στὴν ἄλλη ζωὴ τὴν κερδίζουμε σ᾽ αὐτή· ἀνάλογα πρὸς τὴν ἀξία ἐκείνων ποὺ ἔχουμε ζήσει σ᾿ αὐτὴ τὴ ζωή. Ἐκεῖ δὲν εἶναι ἀνώτερος ὁ πλοῦτος καὶ κατώτερη ἡ φτώχεια, οὔτε κι ἔχει καμμιὰ ἰσχὺ ὁ,τιδήποτε ἀπὸ ᾿κεῖνα ποὺ ὑποκλέπτουν στὴ γῆ τὸ δίκιο. Ὁ πλούσιος τῆς παραβολῆς, γιὰ τὴν ἄλλη ζωὴ, τὴν αἰώνια, τὸ μόνο ποὺ κατάφερε ἀπὸ τὴν ἐδῶ τρυφὴ καὶ τὴν περιφρόνηση πρὸς τὸν πεινασμένο Λάζαρο, ἦταν τὸ νὰ χρειάζεται ἐκεῖ τὸν Λάζαρο, ἀλλὰ νὰ μὴν τὸ πετυχαίνει, καὶ νὰ «ὀδυνᾶται ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ». (π. Χρῆστος Ζαχαράκης).