Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

             «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν, καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον, τὸν μόνον εὐλογητὸν τῶν Πατέρων, Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον»

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

        Μεγάλη Παρασκευή
      π. Χρήστου Ζαχαράκη


«Σήμερον συνέχει τάφος, τὸν συνέχοντα παλάμη τὴν Κτίσιν…  ὑπνοῖ ἡ ζωή, καὶ Ἅδης τρέμει». Ὁ Ἅδης ἐξακολουθεῖ νὰ τρέμει γιατί ὁ Χριστός διέλυσε μιὰ γιὰ πάντα τὰ σκοτάδια του καὶ ἔσπασε τὰ δεσμά τοῦ θανάτου. Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα δὲν εἶναι  ἐνθύμηση,   ἀναπαράσταση, ἤ ἐξιστόρηση τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ ἡ δική μας εὐκαιρία, πάλλιν καὶ πολλάκις, νὰ ἐπιλέξουμε τὴ ζωὴ ἀπὸ τὸν καθημερινό θάνατο καὶ ν᾽ ἀποφασίσουμε νὰ σηκώσουμε τὸ Σταυρό  τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι κι ὁ δικός μας σταυρός, ὄχι συναισθηματικά, γιατὶ ἡ χαρὰ δὲν εἶναι συναίσθημα, ἀλλὰ πληρότητα. «Δεῦτε ἴδωμεν τὴν ζωὴν ἡμῶν, ἐν τάφῳ κειμένην, ἵνα τοὺς ἐν τάφοις κειμένους ζωοποιήση». Ὁ Ἅδης τὴν «πάτησε», ξεγελάστηκε ἀπὸ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δὲν περίμενε ἕνα νεκρό «ἀνθρώπινο» σῶμα νὰ κρύβει μέσα του τὴ ζωή. Σήμερα μὲ τὸ ἀκήρατο σῶμα τοῦ Κυρίου συνθάπτεται καὶ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα, σπόρος ἁγιασμένος καὶ θεωμένος, ἕτοιμος νὰ καρποφορήσει τὴν Ἀνάσταση.

'' Σε τον αναβαλλόμενον το φώς '' . Μεγάλη Παρασκευή .

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Κυριακὴ τῶν Βαΐων

π.Χρήστου Ζαχαράκη


«Τήν ψυχωφελῆ πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, τήν ἁγίαν ἑβδομάδα τοῦ πάθους σου αἰτοῦμεν κατιδεῖν, Φιλάνθρωπε…».  Στὸ Εὐαγγέλιο τῆς προηγούμενης Κυριακῆς ὁ Χριστὸς, ὅταν οἱ δύο μαθητές ζήτησαν νὰ καθίσουν δεξιὰ καὶ ἀριστερά «ἐν τῇ δόξη του», ἀπάντησε «οὐκ οἴδατε τὶ αἰτεῖσθε». Σήμερα, Κυριακὴ τῶν Βαΐων, ζητοῦμε νὰ γνωρίσουμε τὴν ἁγία ἑβδομάδα τοῦ πάθους του. Ὅμως προϋπόθεση αὐτῆς τῆς γνώσης εἶναι ἡ ἐκ-πλήρωση τῆς Τεσσαρακοστῆς. Γιατὶ ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ δὲν ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο ν᾽ ἀγγίζει τὸν κόσμο, δὲν ἀφήνει νὰ χτίζει στὸν κόσμο. Ὁ κόσμος ὀνειρεύεται ἐξουσία καὶ αὐτὴν ἐπαγγέλεται, ὁ Χριστὸς προσφέρεται θυσία καὶ αὐτὴν εὐαγγελίζεται. Ἡ εἴσοδος στὰ Ἱεροσόλυμα εἶναι θριαμβευτική, μὰ ὄχι γιὰ τὸν κόσμο, μονάχα γιὰ τὴ ζωή...
      Ἡ εἴσοδος τοῦ Ἰησοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα εἶναι ἡ πλήρης ἀνατροπή! Ἀνατροπὴ τῆς     ἐξουσίας ἀπ᾽ ὅπου κι ἄν προέρχεται, εἴτε πολιτική, εἴτε θρησκευτική, μὲ τὴν ὁποία κυρίως συγκρούσθηκε. Περιμένουμε καὶ προϋπαντοῦμε τὸ Χριστό, ποὺ ἔρχεται ὡς ἐλευθερωτής. Καὶ ὅπως οἱ Ἐβραῖοι τὸν προϋπαντοῦσαν στὰ Ἱεροσόλυμα, δίχως καλά-καλά νὰ καταλαβαίνουν τὸ γιατί, ἔτσι κι ἐμεῖς -μακρυά ἀπό τὸ νόημα αὐτοῦ τοῦ ἐρχομοῦ- τὸν ὑποδεχόμαστε καὶ γιορτάζουμε γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσουμε μᾶλλον τὴ θρησκευτική μας πεποίθηση, θεωρώντας ὅτι καὶ μόνο ἡ ἰδεολογική μας προσήλωση στὸ Εὐαγγέλιο μᾶς κατατάσσει στοὺς θριαμβευτές. Κανείς ὅμως δὲν φαντάζεται ποῦ ὁ Χριστὸς ὁδεύει, κανεὶς δὲν ὑποψιάζεται ὅτι ὁ Σταυρός εἶναι μονάχα πόνος καὶ θυσία. Ἀκόμα καὶ τὸν Σταυρὸ τὸν θέλουμε ὡραιοποιημένο, ὅμως Σταυρός χωρίς θυσία δὲν φέρνει τὴν Ἀνάσταση. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ὅ,τι κυοφορεῖ ὁ Σταυρός, σ᾽ ἄλλους ἀνάσταση ζωῆς καὶ σ᾽ ἄλλους ἀνάσταση κρίσεως.  Ὁ Χριστός ἔρχεται πάνω σ᾽ ἕνα γαϊδουράκι, ἀνατρέποντας κάθε μας προσδοκία καὶ ἀποκλείοντας κάθε ὑποψία θριαμβολογίας καὶ ἑορτασμοῦ· «εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ' αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον·  Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου». Ὅταν ξέρεις ποῦ βαδίζεις δὲν γιορτάζεις, δὲν λὲς μεγάλα λόγια, μονάχα προχωρᾶς ἀποφασιστικά, ἥσυχα, ταπεινά.

«Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»!