Ἡ ὁσία Ξένη, τῆς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία σήμερα τιμᾶ τή μνήμη, ἐπάνω στήν ὥρα τοῦ γάμου της, παράτησε καί τό νυμφίο καί τή χαρά τοῦ κόσμου, ἀντί γιά τό Νυμφίο Χριστό καί
τήν πνευματική χαρά τοῦ ἀγάμου καί ἁγνοῦ βίου. Ἡ πράξη αὐτή ὅσο περισσότερο εἶναι ἀκατανόητη, τόσο καί πιό πολλά διδάσκει. Πολλοί ἀπό τό πλῆθος ἐκεῖνο πού ἔρχονται σέ γάμο δέν ἔχουν
ξεκαθαρισμένες ἀντιλήψεις καί πίστη γιά τό τί θά πῆ ἔγγαμος βίος. Καί πολλοί ἀπό τούς λίγους ἐκείνους πού γίνονται μοναχοί δέν ξέρουν τί εἶναι καί πώς δικαιώνεται στή ζωή ἡ ἀγαμία. Ταιριάζει ἐδῶ νά θυμηθοῦμε τά λόγια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Πρός τούς ἐγγάμους·
«Μή τοίνυν ἀναπέσῃς, ὦ οὗτος, ὁ πρός κοινωνίαν γυναικός προῃρημένος, ὡς ἐπ' ἐξουσίας ἔχων τόν κόσμον περιβαλέσθαι».
Καί πρός τούς μοναχούς· «...προληφθέντα δέ διά τῆς οἰκείας ὁμολογίας, φυλάσσειν προσήκει ἑαυτόν τῷ Θεῶ, καθάπερ τι τῶν ἱερῶν ἀναθημάτων».
*Ἐπισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανοῦ, Μητροπολίτου Σερβίων καὶ Κοζάνης, ΜΙΚΡΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ*, Ἐκδόσεις Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1979.
