Σήμερα ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τή μνήμη ἑνός ἀπό τούς πιό ἁγίους καί πιό σοφούς ἀσκητάς, τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτη. Ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος, ὅπως τόν χαρακτήρισε ὁ μέγας Φώτιος εἶναι «ἱερατικῆς καί ἀσκητικῆς πολιτείας κανών». Στήν ἐποχή του ὅλοι ἔτρεχαν σ' αὐτόν καί ζητοῦσαν τίς φωτισμένες γνῶμες του. Ἀπό τό μοναστήρι του, κοντά στό Πηλούσιο ὄρος, στήν Ἀλεξάνδρεια, ἔγραφε καί συμβούλευε Αὐτοκράτορες καί
Πατριάρχες. Ἔχομε σήμερα πάνω ἀπό δύο χιλιάδες ἐπιστολές τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου, πού εἶναι ἀπό τά πολυτιμότερα γραπτά μνημεῖα τῆς χριστιανοσύνης, γεμᾶτες σοφία καί χάρη. Λένε πώς ὁ ἀσκητισμός ἀχρηστεύει τόν ἄνθρωπο, νά ὅμως ἕνας ἀληθινός μοναχός καί ἀσκητής, χρήσιμος
στόν καιρό του καί σ' ὅλους τοὺς αἰῶνες. Σέ μία του ἐπιστολή γράφει ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος· «Κακό πρᾶγμα εἶναι νά ἁμαρτάνης, μὰ χειρότερο εἶναι νὰ ἁμαρτάνης καί νά μήν τό αἰσθάνεσαι».
*Ἐπισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανοῦ, Μητροπολίτου Σερβίων καὶ Κοζάνης, ΜΙΚΡΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ*, Ἐκδόσεις Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1979.
