Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Διονυσίου, ἐπισκόπου Αἰγίνης...


«Μνήμη δικαίου μετ' ἐγκωμίων, καὶ εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν αὐτοῦ. Μακάριος ἄνθρωπος, ὃς εὗρε σοφίαν, καὶ θνητὸς ὃς οἶδε φρόνησιν. Κρεῖσσον γὰρ αὐτὴν ἐμπορεύεσθαι, ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δὲ ἐστι λίθων πολυτελῶν, οὐκ ἀντιτάξεται αὐτῇ οὐδὲν πονηρόν· εὔγνωστός ἐστι πᾶσι τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτῇ, πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστιν. Ἐκ γὰρ τοῦ στόματος αὐτῆς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ».

Τὴ μνήμη τοῦ δικαίου ἐγκώμια τὴ συνοδεύουν, κι ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου θὰ εἶναι πάνω στὸ κεφάλι του. Χαρὰ στὸν ἄνθρωπο ποὺ βρῆκε τὴ σοφία, στὸν θνητὸ ποὺ γνώρισε τὴ φρόνηση· γιατὶ εἶναι καλύτερα νὰ ἔχει κάποιος κέρδος ἀπ᾽αὐτὴν, παρὰ ἀπὸ σωροὺς χρυσάφι καὶ ἀσήμι. Εἶναι πολυτιμότερη ἀπὸ ἀκριβὰ πετράδια, κανένα πράγμα πονηρὸ ἀντίκρυ της δὲν θὰ σταθεῖ· ὅσοι τὴν πλησιάζουνε εὔκολα τὴν ἀναγνωρίζουν, μὰ κανένα πράγμα πολυτίμητο δὲν εἶναι ἰσάξιό της· γιατὶ δικαιοσύνη βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα της, κι εἶναι τὰ λόγια της σύμφωνα μὲ τὸ νόμο, κι ὅλο ἀγάπη.


Λόγια τῆς Γραφῆς, ποὺ ἁρμόζουν ὄχι μόνο στὸν ἑορταζόμενο ἅγιο Διονύσιο, ἐπίσκοπο Αἰγίνης, μὰ καὶ στὸν μακαριστό κυρό Διονύσιο Ψαριανό, ὁ ὁποῖος, μὲ βαθιὰ τὴ συναίσθηση τῆς ποιμαντικῆς του εὐθύνης, ὁμιλοῦσε πάντα μὲ πόνο γιὰ τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο, στοχεύοντας τὴν ἀλήθεια:

«...Ἀφῆστε μέσα στοὺς ἀνθρώπους, καὶ μὴν ξεριζώνετε, τὴν πίστη καὶ τὸ φόβο τοῦ Θεοῦ καὶ μιλῆστε τους γιὰ δικαιοσύνη καὶ γιὰ ἰσότητα καὶ γιὰ ἐλευθερία καὶ γιὰ εἰρήνη, καὶ γιὰ ὅλα ὅσα εἶναι ἀλήθειες καὶ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ. Ἄν πεθάνετε μέσα στοὺς ἀνθρώπους τὸ Θεό καὶ ἄν τοὺς γκρεμίσετε τὴν πίστη, μὴν ἐλπίζετε πὼς τότε θὰ ζήσουν οἱ ἄνθρωποι καὶ θὰ χτίσουν τὴ ζωή τους. Γιὰ κάτι καλύτερο εἶναι πλασμένος ὁ ἄνθρωπος· ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος γιὰ νὰ ζήσει! Ζήτημα βέβαια εἶναι πάντα, τὶ θαρροῦμε πὼς εἶναι ζωή. Γιατὶ πολλὲς φορὲς ἐκεῖνο ποὺ βλέπομε γιὰ ζωὴ εἶναι θάνατος. Αὐτὸς ὁ νέος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου μὲ τὸ ἐρώτημά του πρὸς τὸν Ἰησοῦ Χριστό διερμήνευε ἕναν πανανθρώπινο πόθο· ‘τὶ πρέπει νὰ κάμω, γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;’ –Νὰ ξεχωρίσεις, ἀδελφέ μου, τὸν ἑαυτό σου ἀπὸ τὰ πράγματα· νὰ ἐλευθερωθεῖς ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ ὑλικοῦ πλούτου· κι ἄν αὐτὸ εἶναι δύσκολο καὶ ἀκατόρθωτο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ γιὰ κείνους ποὺ τὸ θέλουν, τὸ μπορεῖ ὁ Θεός!» (Ἀπόσπασμα κηρύγματος στὴ ΙΓ´Λουκᾶ).