14 Ἰουλίου
Ὁ ὅσιος Ὀνήσιμος
Ὁ γνήσιος μοναχικός βίος εἶν' ἕνα ἀπό τά δυσκολώτερα, μά καί ἐνδοξότερα ἀγωνίσματα, στά ὁποῖα μπαίνουν - ὅσοι μπαίνουν - παίρνοντας τό
δρόμο τῆς τελειότητας. Λίγους πάντα καλεῖ ὁ Θεός γιά νά ἀγωνιστοῦν στό δύσκολο τοῦτο στάδιο τοῦ μοναχικοῦ βίου καί σ' αὐτούς βέβαια δέν εἶν' ἐκεῖνοι, πού ἀπό διάφορους δικούς τους ὑπολογισμούς γίνονται τάχα μοναχοί. Ἕνας ἀπό τούς λίγους εἶναι ὁ ὅσιος Ὀνήσιμος, τοῦ ὁποίου τήν μνήμη σήμερα ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία. Μά καί τῶν γονέων του τό πάθημα εἶναι πολύ διδακτικό, σάν
παράδειγμα γιά κείνους τούς γονεῖς, πού ἀντιστέκονται στήν θεία βουλή καί στήν κλίση τῶν παιδιῶν τους νά γίνουν μοναχοί. Συμφορά λογίζεται ἡ κλίση ἑνός νέου, πού ὑπακούει στήν
θεία κλήση κι ἐγκαταλείπει τά ἐγκόσμια, γιά νά
προσφέρη ὁλοκληρωτική θυσία, λογική καί εὐάρεστη,
τόν ἑαυτό του στό Θεό. Κι ὅμως μιά τέτοια
προσφορά ἔχει κι αὐτή, σέ κάθε ἐποχή, μεγίστη ἀξία καί
χρησιμότητα.
Ἐπισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανοῦ, Μικρός Συναξαριστής, Ἀθῆναι 1982
