12 Ἰουλίου
Ὁ ἅγιος Μιχαήλ, ὁ Μαλεΐνος
Πολλές φορές γίνεται λόγος γιά μεγάλες ὑπηρεσίες, πού ἐπρόσφεραν τά
Μοναστήρια στά γράμματα. Πραγματικά στά Μοναστήρια, μέ τήν ὑπομονητική ἐργασία τῶν μοναχῶν καλλιγράφων, σώθηκαν οἱ θησαυροί τῆς ἀρχαίας σοφίας, τότε πού ἀκόμη ἦταν ἄγνωστη ἡ τέχνη τῆς τυπογραφίας. Ἕνα ἀρχαῖο χειρόγραφο, βγαλμένο ἀπό τό χέρι ἑνός ἀνθρώπου, πού ἔδωκε ζωή στό μοναστήρι, ἐκτός ἀπό τήν ἄλλη πολύτιμη ἀξία του, ἔχει καί ἀξία ἠθική. Εἶναι ἡ σφραγίδα τοῦ κόπου, τῆς ὑπομονῆς, τῆς καλαισθησίας καί τῆς ἐπιμελείας τοῦ ἀνθρώπου, πού στό τέλος θά μείνει ἄγνωστος στούς ἀναγνῶστες καί στούς φιλολόγους τῶν κατοπινῶν αἰώνων. Πολλά Μοναστήρια εἶναι ὀνομαστά γιά τά σκριπτόριά τους, γιά τά ἀντιγραφικά τους δηλαδή ἐργαστήρια. Ἕνα τέτοιο Μοναστήρι εἶναι τοῦ ὄρους Κυμινᾶ, πού ἵδρυσε ὁ ἅγιος Μιχαήλ ὁ Μελεΐνος, τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία σήμερα ἑορτάζει τή μνήμη.
