«Ἡ μοναξιὰ εἶναι μιὰ ἐξαιρετικὴ ἐμπειρία καὶ μιὰ θαυμάσια ἄσκηση. Μιὰ ἐμπειρία, ποὺ δείχνει ἄν ἔχεις κάποιο πραγματικὸ περιεχόμενο μέσα στὴν ψυχή σου, ἄν μπορεῖς νὰ ζεῖς μὲ τὸ ἐσωτερικὸ αὐτὸ περιεχόμενο, ὅταν τὰ ἐξωτερικὰ ἐλαττωθοῦν στὸ ἐλάχιστο. Γιατὶ κατὰ τὸ πλεῖστον ζοῦμε μὲ τὶς ἐξωτερικὲς ἐντυπώσεις -τοὺς ἀνθρώπους γύρω μας, τὶς διάφορες ὑποθέσεις καὶ μέριμνές μας. Τὶ θὰ συμβεῖ, ἄν ὅλα αὐτὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ μᾶς; Τὶ θὰ γινόταν, ἄν κλείνονταν οἱ αἰσθήσεις μας, ποὺ μᾶς συνδέουν μὲ τὸν ἐξωτερικὸ κόσμο; Μὲ πόνο καὶ κόπο καὶ μὲ τρίξιμο θά ᾽νοιγαν τότε οἱ πόρτες, γιὰ νὰ μποροῦμε στὸν ἐσωτερικὸ κόσμο τῆς ψυχῆς μας».*
* Πρεσβ. Ἀλεξάνδρου Ἐλτσιανίνωφ, Πνευματικὰ Κεφάλαια, Ἐκδόσεις Τῆνος, Ἀθήνα 1997
* Πρεσβ. Ἀλεξάνδρου Ἐλτσιανίνωφ, Πνευματικὰ Κεφάλαια, Ἐκδόσεις Τῆνος, Ἀθήνα 1997