π.Χρήστου Ζαχαράκη
Κάποτε
οἱ ἐκλογὲς εἶχαν ἕναν καθαρὰ ἰδεολογικό χαρακτήρα καὶ προσανατολισμό. Ὁ
χαρακτήρας τῶν τωρινῶν ἐκλογῶν εἶναι μᾶλλον - ἄν καὶ δὲν μοῦ πολυαρέσει ἡ χρήση
τοῦ ὅρου - ὀντολογικός. Σχετίζεται δηλαδὴ μὲ τὴν ἴδια τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου, ὡς
προσώπου πλέον, τὸ ὁποῖο δὲν διεκδικεῖ δικαιώματα «γιὰ μιὰ καλύτερη ζωή», ἀλλὰ
τὸ δικαίωμα τῆς ἀξιοπρέπειας στὴ ζωή. Καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια στὴ ζωὴ δὲν τὴν ἐξασφαλίζουν
οἱ παροχές, ἀλλὰ ὁ σεβασμὸς τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου. Μετὰ ἀπὸ ἕνα παρατεταμένο
διάστημα τρομοκρατίας, ἔρχονται καὶ οἱ ὑποσχέσεις, ἀβέβαιες, ἀόριστες καὶ
συγκεχυμένες, ἔτσι γιὰ νὰ παραμένει ὁ φόβος, ὅμως ὅταν οἱ ὑποσχέσεις συνδέονται
μὲ τὴν τρομοκρατία καὶ τὸ φόβο, δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἐλπίδα, τὰ πάντα εἶναι ἕνα ψέμα! Ἴσως νὰ κινδυνεύουμε ν᾽ ἀγγίξουμε τὰ ὅρια
τοῦ φονταμενταλισμοῦ, ἄν ποῦμε πὼς πρόκειται γιὰ μιὰ σύγκρουση τοῦ κοσμικοῦ μὲ
τὸ θεῖο, τῆς ὕλης μὲ τὸ πνεῦμα, τοῦ ἀπάνθρωπου μὲ τὸ ἀνθρώπινο, ὅμως τὸ βέβαιο
εἶναι μιὰ ἔξωθεν ἐπιβολή, ἡ ὁποία δὲν ἀρκεῖται ἁπλὰ στὸν καταμερισμὸ τοῦ πλούτου,
ἀλλὰ μὲ δόλωμα τὸν πλοῦτο στοχεύει στὸν ἔλεγχο ἀνθρώπων καὶ λαῶν. Ὅλα τὰ
προηγούμενα χρόνια δούλευαν μὲ τὸ δόλωμα, τώρα ἀσχολοῦνται μὲ τὰ θηράματα… Γι αὐτὸ
καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν δὲν ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, ὁ ἀγώνας δὲν
τελειώνει ἐδῶ… Ὁ ἀγώνας δὲν εἶναι θέμα ἐκλογῆς, ἀλλὰ ἐπιλογῆς! Ἡ Ἐλπίδα μας εἶναι ἀδιαπραγμάτευτη! Διαπραγματεύεται μόνον ὅταν τὴν μετακινοῦμε...
