Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καὶ μάρτυς
(1 Ἰουνίου)
Μέσα στὴ χορεία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καὶ ἡ τάξη τῶν Ἀποστόλων. Οἱ Ἀπολογηταὶ στὰ χρόνια τῶν διωγμῶν τῆς Ἐκκλησίας ἐζήτησαν νὰ ὑπερασπίσουν τὴν πίστη καὶ τοὺς διωκομένους χριστιανοὺς μὲ γραπτὲς ἀπολογίες, ποὺ σὰν ἐπιστολὲς τὶς ἔστελναν στοὺς εἰδωλολάτρες αὐτοκράτορες. Ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἀπολογητὰς εἶναι ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καὶ μάρτυς, τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία σήμερα τιμᾶ τὴ μνήμη. Σὲ μιά του ἀπολογία ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος γράφει, ὅτι μὲ ὅλα τὰ βασανιστήρια ποὺ ὑποφέρουν οἱ χριστιανοὶ δὲν ἀρνοῦνται τὴν πίστη· ὅσο αὐξάνουν τὰ βασανιστήρια τόσο πληθαίουν οἱ χριστιανοὶ. Συμβαίνει, λέει, σὰν τὸ ἀμπέλι, ποὺ ὅσο τὸ κλαδεύεις, τόσο καὶ πετᾶ καινούργιες βέργες. Τὸ ἴδιο λέει στὸ Εὐαγγέλιο κι ὁ Ἰησοῦς Χριστός· κάθε κλῆμα ποὺ κάνει καρπὸ ὁ οὐράνιος γεωργὸς «καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ». Ἡ Ἐκκλησία εἶν᾽ ἡ μεγάλη κληματαριά.
(Μικρός Συναξαριστής, Ἐπισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανοῦ)
