Ἀπὸ τὰ πιὸ ἔνδοξα θύματα τῶν διωγμῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶναι οἱ ἅγιοι Σαράντα Μάρτυρες τῆς Σεβαστείας, τῶν ὁποίων ἡ Ἐκκλησία σήμερα τιμᾶ τὴ μνήμη. Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔγραψαν σ᾽ αὐτοὺς ἐγκωμιαστικοὺς λόγους καὶ τὸ μαρτύριό τους εἶναι ἀπὸ τὶς ὑπεροχώτερες πράξεις καρτερίας καὶ ἡρωισμοῦ ποὺ τιμοῦν τὸ ἀνθρώπινο γένος. Καταδικάστηκαν νὰ μείνουν γυμνοὶ ἐπάνω στὴν παγωμένη λίμνη τῆς Σεβαστείας σὲ χειμωνιάτικη νύχτα, ποὺ ἔπνεε παγερὸς βοριᾶς. Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸ ἐγκώμιό του πρὸς τοὺς Μάρτυρες μὲ τὰ ἑξῆς λόγια βάζει τοὺς Ἁγίους νὰ προτρέπουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο στὸ μαρτύριο· «Δριμὺς ὁ χειμών, ἀλλὰ γλυκὺς ὁ παράδεισος· ἀλγεινὴ ἡ πῆξις, ἀλλ᾽ ἡδεῖα ἡ ἀνάπαυσις...». Κι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ ἐπίσκοπος Νύσσης στὸ δικό του λόγο λέγει τὰ ἑξῆς· «σαρκὶ τὴν σάρκα καταπαλαίσαντες... ἐχώρουν ἐπὶ τὴν διὰ τοῦ θανάτου τελείωσιν».
( Ἐπισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανοῦ, Μικρός Συναξαριστής)
