Ἁνατολή

Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ἀνατολίτικα,
λυπητερά,
πῶς ἡ ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!
Εἶναι χυμένη ἀπὸ τὴ μουσική σας
καὶ πάει μὲ τὰ δικά σας τὰ φτερά.

Σᾶς γέννησε καὶ μέσα σας μιλάει
καὶ βογγάει καὶ βαριὰ μοσκοβολάει
μιὰ μάννα· καίει τὸ λάγνο της φιλί,
τῆς Μοίρας εἶναι λάτρισσα καὶ τρέμει,
ψυχὴ ὅλο σάρκα, σκλάβα σὲ χαρέμι,
ἡ λαγγεμένη Ἀνατολή.

Κωστῆ Παλαμᾶ, Οἱ Καημοὶ τῆς Λιμνοθάλασσας, 1912, (ἀπόσπασμα).