Ὁ ἅγιος Παντελεήμων

Ὁ ἅγιος Παντελεήμων

Ἐκεῖνο ποὺ μορφώνει τὸν ἄνθρωπο, ποὺ τὸν ἀναδεικνύει, τοῦ δίνει ἀξία καὶ τὸν ἐξυψώνει, ὄχι μόνο σὲ τούτη τὴ ζωή, μὰ καὶ στὴν αἰωνιότητα, δὲν εἶναι τὰ γράμματα, ἀλλὰ ἡ χριστιανικὴ πίστη καὶ ἀρετή. Τὰ γράμματα καὶ οἱ ἐπιστῆμες εἶναι μέσο μόνο γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ὅμως ἀκριβῶς ἐξαγιάζωνται μέσα στὸ πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ. Τούτη τὴ μεγάλη ἀλήθεια κατανόησε κι ἀκολούθησε στὴ ζωή του ὁ ἰατρὸς καὶ μάρτυς τῆς Νικομηδείας ἅγιος Παντελεήμων, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία. Νέος, μὲ καλὲς ἐπιστημονικὲς σπουδές, μὰ καὶμὲ χριστιανικὴ ἀνατροφὴ ἀπὸ τὴ μητέρα του, ἤξερε πολὺ καλὰ ποιὸς εἶναι ὁ ἀνθρώπινος προορισμὸς καὶ ποιὰ εἶναι στὸ βίο ἡ θέση τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἐπιστήμης. Ἔτσι συνεδύασε τὴν ἐπιστήμη μὲ τὴν ἁγιότητα, τὴν ἰατρικὴ μὲ τὴν φιλανθρωπία. Ἄς μορφώσουμε πρῶτα χριστιανικὸ χαρακτήρα κι ὕστερα ἐπάνω εἰς αὐτὸν ἄς χτίζουμε τὸν ἐγκόσμιο βίο μας.

* Ἐπισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανοῦ, Μικρός Συναξαριστής

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Günter Grass

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Είσαι πολύ κοντά στο χάος, γιατί δε συμμορφώθηκες πλήρως στην αγορά
κι απομακρύνεσαι απ’ τη χώρα, που ήτανε κάποτε λίκνο για σένα.

Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει
τώρα σαν κάτι περιττό αποβάλλεις και το πετάς μες στα σκουπίδια.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες πως της χρωστάς ευγνωμοσύνη.

Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
τώρα στολίζει τα μουσεία: λάφυρα που έχεις τη φροντίδα Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με την ορμή των όπλων στη χώρα την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν και κρατούσαν τον Χέλντερλιν μες στο γυλιό τους.

Καμιά ανοχή πλέον δε δείχνεις στη χώρα που οι συνταγματάρχες υπήρξαν σύμμαχοι ανεκτικοί.

Χώρα που ζει δίχως το δίκιο, μα με εξουσία που επιμένει πως έχοντας αυτή το δίκιο
ολοένα σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.

Σε πείσμα σου η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ’ όλη τη χώρα
πενθοφορεί και ο λαός της που κάποτε σ’ είχε φιλοξενήσει.

Μα οι ακόλουθοι του Κροίσου έχουν στοιβάξει έξω απ’ τη χώρα,
στα θησαυροφυλάκιά σου, ό,τι σαν μάλαμα αστράφτει.

Πιες, επιτέλους, πιες κραυγάζουν επίτροποι σαν μαζορέττες
μα ο Σωκράτης σού επιστρέφει γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Σύσσωμοι, ό,τι σου ανήκει, βαριά θα ρίξουν την κατάρα
θεοί, αφού η θέλησή σου ζητά ξεπούλημα του Ολύμπου.

Χωρίς του πνεύματος τροφή, τότε κι εσύ θα καταρρεύσεις
δίχως τη χώρα που ο νους της, Ευρώπη, εσένα έχει πλάσει.


(απόδοση στα ελληνικά Γιάννης Ευθυμιάδης - Σοφία Γεωργαλλίδη)

http://youtu.be/pH4I3-0PIbk

« ἄς εἴμαστε ἀγαπημένοι…»

«Περνάει, ἀλήθεια, δύσκολες μέρες ὁ κόσμος καὶ τὸ σκάφος τῆς Ἐκκλησίας κλυδωνίζεται· ὄχι μόνο γιατὶ εἶναι μεγάλη ἡ τρικυμία καὶ τὰ κύματα ἀπ᾽ ἔξω χτυπᾶνε τὸ πλοῖο, μὰ γιατὶ καὶ τὸ πλήρωμα εἶναι ἀπειθάρχητο καὶ ἐπαναστατημένο. Ἀλλὰ ἄς μὴ τρομάζει ἡ τρικυμία· ἡ Ἐκκλησία, λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «χειμάζεται, ἀλλ᾽ οὐ καταποντίζεται». Τὴν κρατάει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ συγκροτεῖ ὅλο τὸ θεσμό της· τὴν κρατάει ὁ τίμιος Σταυρός, ποὺ βράδυασε στὸ θάνατο καὶ ξημέρωσε στὴν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ· τὴν κρατάει καὶ τὴν ποτίζει τὸ αἷμα τῶν ἁγίων Μαρτύρων· «καθάπερ γὰρ τὰ φυτὰ ἀρδευόμενα αὔξεσθαι πέφυκεν, οὕτω καὶ ἡ πίστις ἡ ἡμετέρα, πολεμουμένη μᾶλλον ἀνθεῖ καὶ ἐνοχλουμένη πλεονάζει· καὶ οὐχ οὕτω τοὺς κήπους εὐθαλεῖς ἡ τῶν ὑδάτων ἀρδεία ποιεῖν εἴωθεν, ὡς τὰς Ἐκκλησίας τῶν μαρτύρων τὸ αἷμα ποτίζειν πέφυκεν»· εἶναι λόγια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ποὺ λυποῦμαι νὰ τὰ μεταφράσω, κι ἄς τὰ καταλάβει ὁ καθένας ὅσο μπορεῖ. Ἐγώ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στὸ τέλος τώρα τῆς ὁμιλίας, ἕνα σᾶς παρακαλῶ καὶ σᾶς ἱκετεύω· ἄς εἴμαστε μονοιασμένοι, ἄς εἴμαστε ἀγαπημένοι. Στὶς δύσκολες μέρες ποὺ περνᾶμε, ἄς μὴν τὸ ξεχνᾶμε πὼς εἴμαστε ἀδελφοί, στὸ αἷμα τῶν ἁγίων Μαρτύρων. Δὲν χρειάζεται ἡ Ἐκκλησία τὸ δικό μας αἷμα· τὴν καλωσύνη μας χρειάζεται, τὴν ἀγάπη μας θέλει. Ἔτσι ἡ χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατέρα, καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ μᾶς ἑνώνει καὶ μᾶς δένει σ᾽ ἕνα σῶμα, τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, θὰ εἶναι πάντα μαζί μὲ ὅλους μας».

Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία στὴ μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Κυριακῆς, τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Διονυσίου, Μητροπολίτου Σερβίων καὶ Κοζάνης. (Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, Τόμ. Α´, Ἀποστολική Διακονία).